Ο Μανώλης, η Δήμητρα, ο Πολύβιος, η Στέλλα, ο Γιάννης, η Χιονία θυμούνται τις μέρες των Σεπτεμβριανών του 1955, μέρες τραγωδίας για τη ρωμηοσύνη της Κωνσταντινούπολης. Μιλούν για όσα σημάδεψαν τη ζωή τους, για τους ανθρώπους που τους βοήθησαν, για τις όμορφες μέρες της Πόλης. Γιατί πίσω από την ιστορία υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι.