Η λεγόμενη ομάδα Αχτσιόγλου με κείμενο που εστάλη στους γραμματείς του κόμματος ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στο γραφείο του προέδρου της Βουλής, Κωνσταντίνου Τασούλα, έφτασαν λίγο πριν τις 10 το πρωί οι βουλευτές Αλέξης Χαρίτσης και Νάσος Ηλιόπουλος για να ανακοινώσουν την ανεξαρτητοποίηση εννέα βουλευτών της ομάδας των «6+6».
Πρόκειται για τους: Αναγνωστόπουλου Σία, Αχτσιόγλου Εφη, Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, Ηλιόπουλο Νάσο, Τζανακόπουλο Δημήτρη, Τζούφη Μερόπη, Φερχάτ Οζγκιουρ, Φωτίου Θεανώ, Χαρίτση Αλέξη.

Τα στελέχη της ομάδας δημοσίευσαν κείμενο στους γραμματείς του κόμματος, όπου μεταξύ άλλων αναφέρουν:
 
«Για μια πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Συνεχίζουμε.
 
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Οι εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 ανέδειξαν μια ισχυρή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία νιώθει παντοδύναμη να συνεχίσει την αντικοινωνική της πολιτική και να επιβάλλει μια δεξιά ατζέντα σε κρίσιμα θέματα που σφραγίζουν το μέλλον της χώρας. Ο πολιτικός άξονας έχει μετατοπιστεί προς τα Δεξιά, η άκρα Δεξιά και οι αντιδραστικές αντιλήψεις κερδίζουν έδαφος, η βαρβαρότητα της καθημερινότητας μετατρέπεται σε νέα κανονικότητα. Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, οι δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται σε απόσταση από τις αγωνίες και τα προβλήματα των πολιτών. Το θέμα είναι βαθιά πολιτικό. Απουσιάζει ένα σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο που πείθει, όχι ρητορικά, αλλά στην πράξη, ότι μπορούμε να νικήσουμε την κυριαρχία της Δεξιάς. Και όμως. Οι δυνατότητες υπάρχουν. Εκατομμύρια πολίτες αναζητούν μια ισχυρή, προγραμματική και οραματική αντιπολίτευση που θα μπορέσει να εκφράσει ένα νέο σχέδιο για την προοδευτική αναγέννηση της χώρας. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αλλά αυτό απαιτεί μια σύγχρονη αριστερή πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Που θα πείθει και θα εμπνέει.
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μια διαλυτική κρίση. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος και η ηγετική ομάδα αρνούνται να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος. Αντί αυτού, επιλέγουν το ερμηνευτικό σχήμα του «εσωτερικού εχθρού» και της «Πέμπτης Φάλαγγας». Όταν δεν επιλέγουν τις επιθέσεις και τις προσβολές, καταφεύγουν σε έναν απλουστευτικό, κενό περιεχομένου, λόγο με γενικόλογα συνθήματα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση. Είναι μια επώδυνη και διαλυτική διαδικασία που πλήττει όχι μόνο το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, αλλά συνολικά τις προοδευτικές δυνάμεις και τη Δημοκρατία της χώρας.
 
Ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε δημοκρατικά. Αλλά πορεύεται αντιδημοκρατικά. Διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος. Ένδειξη αυτής της παθογένειας είναι οι θέσεις που εκφράζει ο Πρόεδρος για κρίσιμα ζητήματα, όπου με ευκολία τη μια μέρα δηλώνει την υποταγή του κόμματος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την άλλη ξεσπαθώνει ρητορικά,αλλά καθόλου πειστικά εναντίον τους. Η αναξιοπιστία του, η υπονόμευση του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019), η αυταρχική συμπεριφορά που είδαμε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Είναι μια πορεία, δυστυχώς, δίχως επιστροφή".
 

«Σήμερα κλείνει ένας κύκλος εσωστρέφειας, ενωμένοι θα επικεντρωθούμε στην παραγωγή πολιτικών λύσεων για την κοινωνία», ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης, κατά την τοποθέτησή του στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος που συνεδριάζει στην σκιά των νέων αποχωρήσεων βουλευτών και στελεχών της Κεντρικής Επιτροπής. 
«Προφανώς δεν είναι μια χαρούμενη ημέρα για μένα», ανέφερε ο κ. Κασσελάκης και προσέθεσε: «Η εσωστρέφεια προήλθε από την άρνηση αποδοχής της επιλογής τής βάσης να εκλέξει εμένα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Από σήμερα θα επικεντρωθούμε ενωμένοι στην παραγωγή πολιτικού έργου και στη δημιουργία αναχώματος στα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά σχέδια τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θα παρουσιάσουμε προτάσεις και λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, την ανεργία, το στεγαστικό ζήτημα, τη διάλυση του κράτους πρόνοιας, την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και για την απαξίωση του κράτους Δικαίου».